NAUCZANIE POCZĄTKOWE › Pomoce dydaktyczne

Klocki magnetyczne

Data ostatniej modyfikacji:
2015-09-10
Autor recenzji: 
Grzegorz Słaboń
student matematyki na UWr
Dział matematyki: 
geometria przestrzenna
fizyka
Poziom edukacyjny: 
szkoła podstawowa
gimnazjum
szkoła średnia z maturą
szkoła profilowana zawodowa
Dystrybutorzy: 

Salonik matematyczny "Od smyka do matematyka"
ul. Racławicka 11/1B (wejście od podwórza)
53-149 Wrocław
tel. 71 361 27 41
https://matmaigry.pl/
czynne: poniedziałek–piątek, godz. 9:00–18:00

 

Od kilku lat na rynku zabawek edukacyjnych furorę robią klocki magnetyczne, znane pod handlowymi nazwami: GeoMag, Magnetico, Magic magnets i innymi. Stają się one masowym obiektem pożądania najmłodszych jak dawniej lalki Barbie czy figurki Transformersów. Jedną z poważnych wad tych klocków jest ich dość wygórowana cena. Czy warte są one takiego wydatku i czy przydadzą się w sensowny sposób w szkole?

 

Skład zestawu

Na rynku dostępne są zestawy o różnych liczbach i rodzajach poszczególnych elementów. W niektórych punktach dystrybucji istnieje możliwość samodzielnego skomponowania zawartości zestawu. W skład standardowych zestawów wchodzą:

  • różnokolorowe pałeczki magnetyczne o takiej samej długości,
  • metalowe kulki,
  • plastikowe płytki do wypełniania wielokątnych konturów (trójkąty równoboczne, kwadraty, pięciokąty foremne).

Bardziej rozbudowane zestawy zawierają elementy magnetyczne w innych kształtach (np. łuki okręgów).

 

Sposób łączenia

Magnetyczne pałeczki można przedłużać, łącząc ze sobą nawzajem. W węzłach można je zaginać pod dowolnymi kątami lub rozgałęziać w dowolnie wielu kierunkach, łącząc za pomocą metalowych kulek. W węźle można umieścić więcej niż jedną kulkę, jeśli na zewnątrz umieścimy jakiś element magnetyczny. Wewnątrz zamkniętych konturów wielokątów zbudowanych z pałeczek i kulek można osadzać plastikowe płytki. Plastikowe płytki posiadają otwory, dzięki czemu można „nadziewać” je w poprzek na magnetyczne pałeczki.

 

Wady:

  • jednakowa długość wszystkich patyczków,
  • niewielka liczba różnych kształtów plastikowych płytek,
  • wysoka cena,
  • nietrwałość budowanych modeli, zapadanie się większych konstrukcji,
  • znaczny ciężar zestawu, niewygodny do transportu podręcznego,
  • niewygodny sposób łączenia,
  • łatwość zgubienia drobnych elementów, zwłaszcza toczących się daleko kulek.

Zalety:

  • atrakcyjność składania modeli,
  • nieograniczone możliwości łączenia elementów i wykonywania konstrukcji,
  • możliwość wykorzystywania konstrukcji dynamicznych,
  • możliwość wykonywania modeli przydatnych do doświadczeń fizycznych.

   

Zastosowanie w szkole: 

I. W nauczaniu matematyki

  • obliczenia na liczbach naturalnych (budowanie pałeczek różnej długości i koloru) i całkowitych (pałeczki w różnym kolorze oznaczają przeciwne znaki),
  • obliczenia algebraiczne (np. grupowanie elementów podobnych, wyłączanie wspólnego czynnika przed nawias),
  • ilustracja działań na ułamkach,
  • konstruowanie bączków probabilistycznych,
  • modelowanie liczb wielokątnych i wielościennych, 
  • budowanie parkietaży platońskich i archimedesowych,
  • budowanie modeli wielokątów i wielościanów,
  • budowanie trójkątów pitagorejskich,
  • budowanie siatek wielościanów,
  • tworzenie parkietaży przestrzennych,
  • budowanie miniwirówek do wizualizacji powstawania brył obrotowych.

II. W nauczaniu innych przedmiotów

  • demonstracja dwóch rodzajów oddziaływania magnetycznego (przyciąganie i odpychanie),
  • demonstracja nieistnienia monopoli magnetycznych (rozdzielanie wcześniej połączonych pałeczek),
  • budowanie modeli cząsteczek chemicznych,
  • budowanie modelu DNA,
  • budowanie modeli sieci krystalicznych,
  • budowanie konstrukcji dynamicznych do przeprowadzania eksperymentów fizycznych z zakresu kinematyki, mechaniki i magnetyzmu.

 

Powrót na górę strony