David G. Royffe - brytyjski inżynier i projektant gier
Salonik matematyczny "Od smyka do matematyka"
ul. Racławicka 11/1B (wejście od podwórza)
53-149 Wrocław
tel. 71 361 27 41
https://matmaigry.pl/
czynne: poniedziałek–piątek, godz. 9:00–18:00
Nazwa gry nawiązuje do bitwy rozegranej w trakcie II wojny peloponeskiej (-V w.) między Spartanami i Ateńczykami. Pylos to historyczna kraina, miasto i półwysep, który od VII w. p.n.e. pozostawał pod wpływem Spartan. Jego zdobycie i utrzymanie przez Ateńczyków było jednym z ich większych sukcesów w tej wojnie. Rozgrywka nie przypomina jednak krwawej bitwy, ale jest strategiczną interakcją między dwoma graczami, której celem jest położenie swojej kuli jako ostatniej na szczycie budowanej wspólnie piramidy.
Gra jest wydana bardzo elegancko. Kwadratowa plansza z szesnastoma kolistymi zagłębianiami na środku ułożonymi w kwadrat i wyżłobieniami na obwodzie wykonana została z dobrej jakości lakierowanego drewna, podobnie jak 30 kul (15 jasnych i 15 ciemnych). Proste zasady niejednego mogą zmylić i może się nawet wydawać, że gra jest nudna - wszak polega na naprzemiennym dokładaniu kulek do zbudowanej już bryły. Rozgrywka jest jednak bardzo szybka i emocjonująca. Wymaga koncentracji, obserwowania ruchów przeciwnika i dobrego zaplanowania własnych. Rozwija wyobraźnię geometryczną i umiejętności taktyczne.
Gra została wyróżniona wieloma nagrodami, m. in.:
1994 - Games 100 Selection, Games Magazine USA
1994 - Top 5 Best Games, Mensa Select USA
1994 - Parent’s Choice Gold Award, USA
1994 - Giocco Dell’anno (gra roku), Włochy
1995 - Games 100 Selection, Games Magazine USA
1996 - Games 100 Selection, Games Magazine USA
- Przed rozpoczęciem gry zawodnicy losują po jednej kulce z woreczka. Grę rozpoczyna ten, kto wylosował jasną. Jeśli wyciągną taką samą, losowanie trwa do skutku.
- Na początku wszystkie kule umieszcza się w rowkach na obwodzie planszy, grupując je kolorami.
- Podczas rozgrywki gracze budują piramidę z kulek, układając je na przemian w zagłębieniach planszy lub w zagłębieniach miedzy już leżącymi kulkami. Celem gry jest położenie własnej kulki na szczycie piramidy.
- W początkowych ruchach każdy gracz w swojej turze umieszcza jedną z kulek ze swojej puli w dowolnie wybranym zagłębieniu na planszy.
- Ponadto w swoim ruchu gracz może przełożyć jedną ze swoich kul znajdujących się na planszy na zagłębienie utworzone z czterech kul, pod warunkiem, że przeniesie ją co najmniej o jeden poziom wyżej (taki ruch pozwala zaoszczędzić kule). Przemieszczać można jedynie kulę swobodną, która nie stanowi podparcia dla kulki z wyższego poziomu.
- Gracz może w swojej kolejce zdjąć z planszy jedną lub dwie kulki w swoim kolorze i odłożyć je do puli na obwodzie planszy w sytuacji, gdy na pierwszym poziomie planszy ułoży linię z czterech lub na drugim poziomie z trzech kul w swoim kolorze (linia może być ułożona tylko pionowo lub poziomo), albo na jednym z poziomów ułoży kwadrat z czterech kul w swoim kolorze. Wśród zdejmowanych kulek może być także ta wyłożona przed chwilą, ale nie może być taka, która podpiera inne kule. Jeśli gracz wyłożył kulkę i utworzył tym ruchem więcej niż jeden kwadrat z kul w swoim kolorze, to nadal może zdjąć tylko jedną lub dwie kulki.
- Rozgrywka kończy się zwycięstwem gracza, który położy ostatnią kulę na szczycie piramidy lub który zachowa możliwość ruchu, podczas gdy przeciwnik wyczerpie wszystkie swoje kulki.
- W wariancie dla młodszych dzieci można zrezygnować z 'zasady kwadratu' i odzyskiwać kulki tylko w przypadku ułożenia linii w swoim kolorze.
Oczywiście należy starać się oszczędzać kulki, więc lepiej je przekładać niż wykładać i zbierać z planszy, o ile tylko będzie to możliwe.
Czy wiesz, kto z wrocławskich matematyków został uwiecz-niony na tym znakomitym portrecie w piżamie? Kto jest autorem tego obrazu? Gdzie można go obejrzeć?
Jako młody chłopak Knaster ożenił się z poznaną w Paryżu Marią Morską - muzą Skaman-drytów (zm. w 1945 roku). W czasach wrocła-wskich jego drugą żoną była Regina Lewandowska. Pierwszej żonie Knastera poświęcona jest książka Hanny Faryny-Paszkiewicz "Opium życia".
Steinhaus twierdził, że nazwisko Knaster brzmi w dopeł-niaczu Knastra, a sam Knaster upierał się przy formie Knastera. 
