Gdy z wiosną życia, duch Artysta
Poi się jej tchem jak motyle,
Wolno mu mówić tylko tyle:
"Ziemia - jest krągła - jest kulista!"
Lecz gdy późniejszych chłodów dreszcze
Drzewem wzruszą, i kwiatki zlecą,
Wtedy dodawać trzeba jeszcze:
"U biegunów - spłaszczona - nieco..."
Ponad wszystkie Wasze uroki,
Ty! Poezjo, i ty, Wymowo,
Jeden - wiecznie będzie wysoki:
* * * * * * * * * *
Odpowiednie dać rzeczy - słowo!